سلام اینکه مثلا من دوست ندارم موقع درس خوندن بیاد تو اتاقم چون حواسم پرت ميشه و با طرف حرف میزنم بعدش من خیلی حساسم رو درس خوندن اما نمی نمونه اعتماد به نفس بیشتر شده ولی احساس یکم نا امیدی دارم چون خودم ولی درست و حسابی خوندو دیر شروع کردم مثلا تنها باشم برم اینترنت رو به پیاده روی با جمع ترجیح میدهم ولی اگه اونا فیلم ببین باید منم باهاشون ببینم البته یکی از فیلم های که اونا میبینن ولی ذهنم رو مشغول کرده ولی نميتونم ازش دل بکنم کمکم کنید چطور از این اعتیاد و تنهایی بیان بیرون
با سلام خدمت شما دوست عزیز
مسلما وقتی ما متمرکز بر رسیدن به یک هدفی هستیم و برای آن تلاش می کنیم، مثل همین درس خواندن برای کنکور، آن هدف برای ما تا حصول نتیجه در اولویت قرار می گیرد.
اینکه شما می خواهید تا جای ممکن متمرکز بر برنامه ریزی درسی خودتان باقی بمانید و از هرگونه فعالیت و یا موردی که شما از این مسیر غافل می کند و باعث حواسپرتی شما می شود اجتناب می کنید، در همین راستا بوده و کاملا هم طبیعی است.
اساسا اگر فرد سطحی از اضطراب و حساسیت را نداشته باشد تلاشی هم نخواهد کرد و به مقصد و هدفی هم نخواهد رسید.
اما از سوی دیگر بهتر است بیاموزیم بر آنچه تحت اراده و اختیار خودمان است و با توجه به شرایط و منابع و امکانات موجودمان، اقدامات موثری انجام دهیم.
مثلا فکر کردن به اینکه چرا من یک اتاق جداگانه ندارم یا چرا خواهر من مدام داخل اتاق می شود، به نظر نمی رسد کمکی به ما بکند.
چون در حال حاضر این امکان وجود ندارد و شرایط شما و امکاناتی که دارید همین است پس باید این را به عنوان بخشی از واقعیت موجود بپذیرید.
و به جای آن بر اینکه چه اقداماتی را می توانید در این جهت انجام دهید، تمرکز کنید که با وجود همین شرایط، بتوانید از انرژی و زمان و شرایط خودتان بیشترین بهره را ببرید و با تمرکز بیشتری درس بخوانید.
خواسته های هر فردی ممکن است در طول زمان و بنا برنیازهایی که دارد تغییر کند و یا اولویت بندی آن متفاوت شود و کاملا هم طبیعی است.
به عنوان مثال شاید بودن در اینترنت به عنوان تفریح برای شما لذت بخش تر از پیاده روی باشد، و در گذشته که زمان کافی داشتید به تمام این تفریحات و فعالیتها می رسیدید و متوجه این اهمیت و اولویت نشده بودید.
اکنون که زمان کمتری برای تفریح یا استراحت دارید متوجه شدید که فعلا این فعالیت برای شما خوشایندتر و لذتبخش تر است.
اما بهتر است به هرحال زمانهایی را هم به داشتن ارتباطات واقعی و بودن با اطرافیان و داشتن زمان کیفی و وقت گذرانی با آنها هم در هفته اختصاص دهید.
مدیریت زمان و برنامه ریزی در این زمینه می تواند بسیار کمک کننده باشد.
چرا که مهارت مدیریت زمان دقیقا برای همین دوران هایی مهم و کاربردی است که ما زمان محدودی در برابر فعالیتهای زیادی داریم که باید انجام دهیم و یا نیاز داریم و یا دوست داریم که انجام دهیم.
اکنون هم که شما بیشتر تایم خودتان را مشغول درس خواندن هستید، و زمان کمی برای انجام فعالیتهای جانبی دیگر در اختیار دارید، بهتر است این تایم را به گونه ای مدیریت کنید که بتوانید از آن نهایت بهره و استفاده را داشته باشید.
همچنین برای فیلم دیدن خودتان هم تایم مشخصی را در نظر بگیرید که فقط در همان زمان خودتان را مجاز به پرداختن به این فعالیت بدانید، و در صورت داشتن برنامه زمان بندی خودتان و ذهنتان به مرو عادت می کند که هر موقع از روز مربطو به چه فعالیتی است.
این نظم دهی و برنامه ریزی زمانی در عین اینکه شما را از سردرگمی و احساس ناراحتی از اهمالکاری می رهاند، به شما احساس کارآمدی و تسلط و کنترل بیشتری می دهد و باعث تعدیل احساس اضطراب و نگرانی شما هم خواهد شد.
سلام من مشکلم همین برنامه ریزی دقیقا بعضی وقتا حس میکنم که از زندگیم راضی نیستم برنامه میریزم و بعضی کارا رو انجام نمیدهم نمی‌دونم ساعتی برنامه بریزم یا مبحثی
لطفاً جواب بدین خواهشاً وقتی هم برای کاری جایزه در نظر میگیرم هی به جایزه فکر میکنم قبلاً که بچه سال بودم کارام راحت تر انجام میشد
تو رو خدا جوابمو بدین
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
نظرت چیه؟